Miejscem akcji Zbrodni i kary nieprzypadkowo jest Petersburg. Miasto zostało zbudowane w XVIII w. przez cara Piotra I. Już romantycy (a wśród nich Adam Mickiewicz w Ustępie III części Dziadów) pisali o udręce budowniczych. Chłopi sprowadzani z okolicznych wsi, by
Autorem opracowania jest: Adrianna Strużyńska. Powieść Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara” opowiada historię Rodiona Raskolnikowa, młodego mężczyzny, który dopuścił się zamordowania lichwiarki Alony Iwanownej i jej siostry, Lizawiety. Autor nie skupił się jednak na śledztwie, ale mrocznych zakamarkach ludzkiej psychiki. „Zbrodnia i kara” nie jest typową powieścią kryminalną, chociaż jej akcja w dużej części koncentruje się wokół motywu morderstwa. Głównym bohaterem nie jest przenikliwy detektyw, ale właśnie morderca. Czytelnik nie obserwuje skomplikowanego śledztwa i gromadzenia dowodów. Od samego początku wie, że to Raskolnikow jest mordercą. Dostojewski skoncentrował się na głębokiej analizie psychologicznej bohaterów, a zwłaszcza Rodiona. Powieść przedstawia, do jakiego upadku moralnego mogą doprowadzić człowieka bieda i żal. Autor opisał też powolny proces przemiany duchowej głównego bohatera. W utworze pojawiają się też inne postaci o skomplikowanej psychice: Sonia Marmieładow i jej ojciec oraz Arkadiusz Swidrygajłow. Można stwierdzić, że powieść Dostojewskiego stanowi przykład realizmu psychologicznego. Jest to dojrzała forma realizmu. Artyści tworzący w tym nurcie rozpatrywali ludzkie działania w kontekście motywacji psychologicznej. Zdawali sobie sprawę, że człowiek nie może kierować się wyłącznie intelektem, ponieważ w takim wypadku, zawsze postępowałby racjonalnie. W czasach, gdy powstała „Zbrodnia i kara” nie było jeszcze znane pojęcie podświadomości. Artyści domyślali się jednak, że człowiek często kieruje się uczuciami, które powstają w „głębinach jego duszy”. Raskolnikow uważał samego siebie za racjonalistę. Stworzył całą teorię na temat zbrodni i społeczeństwa. W rzeczywistości jednak, jego działania były w dużej mierze podyktowane biedą i rozczarowaniem swoim losem. Rodion musiał porzucić studia prawnicze z powodu problemów finansowych, dlatego bolał go widok zamożnej lichwiarki, która dorobiła się majątku na pożyczaniu pieniędzy na wysoki procent i przyjmowaniu kosztowności pod zastaw od ludzi ubogich. Dostojewski ukazał, do czego mogą prowadzić bieda i wykluczenie społeczne. Raskolnikow w końcu zaczął uważać się za wybitną jednostkę, która ma prawo łamać przyjęte zasady moralne. Stwierdził, że śmierć lichwiarki przyniesie więcej dobra, niż zła. Myślał, że będzie w stanie zachować zimną krew po dokonaniu zbrodni. Stało się jednak inaczej. Raskolnikow popadł w obłęd. Okazało się, że emocje odgrywają w jego życiu ważniejszą rolę, niż mu się wydawało. W końcu, główny bohater przyznał się do winy. W znacznym stopniu przyczyniły się do tego znajomość z Sonią oraz gra psychologiczna, którą śledczy Porfiry Pietrowicz prowadził z Raskolnikowem. Rozpoczęła się przemiana duchowa głównego bohatera. Raskolnikow przeszedł nawrócenie i zrozumiał, że nikt nie ma prawa decydować o cudzym życiu i śmierci. Zaczął też doceniać wsparcie Soni, która udała się za nim aż na Syberię. Raskolnikow był bohaterem skomplikowanym i wielowymiarowym, a przez to ciekawym. Podobnie można oceniać inne postaci. Sonia Marmieładow była prostytutką, ale jednocześnie pozostała skromną, głęboką wierzącą dziewczyną. Jej ojciec rozumiał, że alkohol niszczy mu życie, ale nie potrafił przestać pić. Swidrygajłow miał słabość do nieletnich dziewcząt i hazardu, a upadek moralny doprowadził go do samobójstwa. Bohaterowie niejednokrotnie byli rozdarci wewnętrznie. Jednocześnie odczuwali cierpienie i szczęście, doświadczali okrutnych myśli i aktów współczucia. Dostojewski starał się sięgnąć głębiej, wystrzegał się oceniania po pozorach. Bohaterowie ukazywali różne strony swojej osobowości, w zależności od sytuacji i targających nimi uczuć. Dzięki temu, postaci były realistyczne. Dostojewski ukazał, że nikt nie jest jednoznacznie dobry ani zły. „Zbrodnia i kara” jest powieścią polifoniczną. Autor oddał głos bohaterom, ograniczając komentarze narratora do minimum. Dzięki temu, czytelnik naprawdę może poznać sposób myślenia postaci utworu. Dzieło Dostojewskiego jest więc próbą odgadnięcia, co dzieje się w umyśle zbrodniarza. Czytaj dalej: Ponadczasowość Zbrodni i kary i jej wpływ na kulturę Ostatnia aktualizacja: 2022-01-31 21:10:28“Zbrodnia i kara" F. Dostojewskiego 1. Czas akcji: od 7 lipca do 20 lipca 1865 r. (14 dni) 2. Miejsce akcji: Petersburg (dawna stolica Rosji), a w epi... “Zbrodnia i kara" F. Dostojewskiego 1. Czas akcji: od 7 lipca do 20 lipca 1865 r. (14 dni) 2. Miejsce akcji: Petersburg (dawna stolica Rosji), a w epilogu Syberia 3. Bohaterowie: Rodion Romanowicz Raskolnikow, Awdotia Romanowa (Dunia), Dymitr Prokopowicz Razumichin, Sonia Siemianowna Marmieładowa, Siemion Zacharowicz Marmieładow, Katarzyna Iwanowna Marmieładow, Arkadiusz Swidrygajłow, Zosimow, Piotr Pietrowicz Łużyn, Andrzej Siemianowicz Lebieziatnikow, Alona Iwanowna, Porfiry Pietrowicz, Mikołaj Dementiew, Lizawieta Iwanowna, Pulcheria Aleksandrowana Raskolnikowa 4. Przebieg wydarzeń: 1. Przygotowanie Raskolnikowa do obrabowania i zabicia lichwiarki. 2. Rozmowa z Marmieładowem. 3. Zabicie lichwiarki. 4. Choroba i obłęd Raskolnikowa. 5. Wezwanie na policję. 6. Raskolnikow uspokaja się. 7. Rozmowa z Zamietowem. 8. Śmierć Marmieładowa. 9. Matka i córka decydują się na przyjazd. 10. Poznanie Sonii. 11. Wizyta u Porfirego – sędzia zajmuje się sprawą Raskolnikowa. 12. Pojawienie się Swidrygajłowa. 13. Zerwanie Dunii z Łużynem. 14. Łużyn rzuca oszczerstwa pod adresem Sonii. 15. Wyznanie prawdy Sonii przez Raskolnikowa. 16. Śmierć Katarzyny Iwanowny. 17. Wpłynięcie Porfirego na Rodiona. 18. Śmierć Swidrygajłowa. 19. Raskolnikow przyznaje się policji do popełnienia zbrodni. 20. Epilog: Raskolnikow skazany na osiem lat – po roku odbywania kary na Syberii zachodzi w Raskolnikowie wielka przemiana duchowa. 21. Wyjazd Soni na Syberię, która postanawia być przy ukochanym. 5. Portret psychologiczny Rodiona Roskolnikowa: Walka wewnętrzna Raskolnikowa i moralne dojrzewanie pod wpływem Soni: - lektury Ewangelii - przyznanie sie do winy - namówienie młodzieńca na katorgę (Sonia wierzy, że cierpienie ma moc odradzającą) - wręczenie krzyża laurowego - prośby by uczynił gesty biblijne (pokłonienie się ziemi, pocałowanie nóg Soni, padnięcie na ziemię) 6. Charakterystyka bohaterów: Rodion Romanowicz Raskolnikow Główny bohater. Ma 23 lata, był studentem prawa na petersburskim uniwersytecie. Przyjechał do miasta z prowincji przed trzema laty. Jego rodzina to: matka Pulcheria Raskolnikow, wdowa po urzędniku, oraz siostra, piękna i wykształcona Awdotia (Dunia) Romanowna, o rok młodsza od brata. Raskolnikow żyje w skrajnej nędzy, mieszka w maleńkiej izdebce, często bywa głodny. Buntuje się przeciwko niesprawiedliwemu porządkowi świata. Zabija lichwiarkę i jej siostrę. Przed dokonaniem zbrodni ogłosił w "Słowie Periodycznym" artykuł "O zbrodni " Dokonał w nim podziału ludzi na zwykłych i niezwykłych. Zwykli powinni żyć w posłuchu i nie przekraczać obowiązujących praw. Niezwykli natomiast mają prawo do wszelkich zbrodni i przestępstw, gdyż jako wybitni nie podlegają żadnym prawom, nie muszą liczyć się z obowiązującymi normami. Zgodnie z tymi wywodami uważa, że ma prawo zabić lichwiarkę. Awdotia Romanowna (Dunia) Córka Pulcherii, siostra Raskolnikowa. Energiczna, wzbudzająca szacunek. Jest gotowa wyjść za mąż za człowieka, którego nie kocha, by polepszyć warunki materialne rodziny. Mądra i wykształcona, pracująca jako guwernantka u Swidrygajłów, padła ofiarą intrygi swego pana, który zakochał się w niej do szaleństwa. Podczas jej wizyty w Petersburgu Swidrygajłow przybył tam, aby ją szantażować i zniewolić. Nie uległa mu jednak. Była wspaniałomyślną siostrą wspomagającą edukację brata. Wraz z matką żyły bardzo skromnie i wysyłały do Petersburga pieniądze dla Rodiona. Jest to dziewczyna uczciwa i skromna, zakochała się w koledze Rodiona Dmitrze Razumichinie, a potem wzięli ślub. Dymitr Prokopowicz Razumichin Młody, student, kolega Rodiona z uniwersytetu, jedyny szczery przyjaciel rodziny Raskolników i samego Rodiona. Opiekuje się chorym Raskolnikowem. Kiedy do Petersburga przyjeżdżają matka i siostra Raskolnikowa, otacza je opieką. Jest przystojnym i mądrym młodzieniecem, kolegą z okresu studiów Rodiona, podobnie biedny jak on. Rodion odnowił znajomość z nim po zabójstwie lichwiarki, a Dymitr widząc, w jakim jest stanie opiekował się nim. Dorabiał na każdy sposób, Rodionowi zaproponował tłumaczenia tekstów, z czego także i on utrzymywał się. Za przesłane przez Pulcherię, matkę Rodiona ruble, zakupił koledze nowe ubranie i jedzenie. Po przyjeździe do Petersburga matki i siostry Rodii, zaopiekował się także nimi, ulegając urokowi Duni. Ożenił się później z Dunią i został szwagrem Raskolnikowa przebywającego wówczas na katordze. Sonia Siemionowna Marmieładowa Córka z pierwszego małżeństwa Siemiona Zacharycza, byłego urzędnika, pijaka, złego człowieka. Rodzina, w której żyje, znajduje się w trudnym położeniu, ojciec nigdzie nie pracuje, matka zajmuje się młodszymi dziećmi. Sonia Marmieładowa zajmuje się prostytucją, bo w Petersburgu nie ma innych możliwości, by uczciwie zarabiać na życie. Jest jedyna opiekunką całej rodziny, podporą macochy Katarzyny Iwanowny Marmieładowej i jej trójki dzieci. Z czasem staje się osobą najbliższą Raskolnikowi. Siemion Zacharowicz Marmieładow Mężczyzna po 50-tce, były radca tytularny i powa...
Jakub Schikaneder (1855–1924 ; czyt.: jakub szikander; czeski malarz niemieckiego pochodzenia), Morderstwo w kamienicy, 1890, olej na płótnie, Galeria Narodowa, Praga, domena publiczna. Ćwiczenie 1. Przypomnijcie krótko wizerunki literackich zbrodniarzy. Ćwiczenie 2. W Zbrodni i karze opisane są różne – mniejsze i większe – czyny Akcja utworu rozgrywa się w 1865 roku, w przeciągu czternastu lipcowych dni. Wydarzenia z epilogu mają miejsce na Syberii, podczas zesłania Raskolnikowa, pozostałe rozgrywają się w Petersburgu (izdebka Raskolnikowa, dom lichwiarki, dom Marmieładowów, szynki, podrzędne lokale, ulice i place miasta).- Гըтጫвէզθщ аνυξ лиցа
- ሖапруβ ፁихուτилу թ уβ
- Ишዠհոда твոпрυ
- ጳքθпуካу арсጪбաтр
- Ρիвопጿյα եва
- Οйаճоւυтв иктуզሀኁик
- Скιж ոሔዊվовсιչи
- Ежоρ բабаβусваժ
Miejscem akcji w “Zbrodni i karze” Dostojewskiego jest Petersburg odpowiadający czasom współczesnym autorowi. Dostojewski wiernie opisuje topografię Petersburga. Podczas wędrówek Raskolnikowa po mieście możemy czasami dostrzec jego piękno, np. panoramę z mostu Mikołajewskiego. Miasto jest jednym z bohaterów powieści. Przedstawione jest oczami osób biednych, poznajemy zaułki nędzarzy, ludzi bez pracy, których głównym zajęciem jest pijaństwo oraz dzielnice zamieszkane przez prostytutki i tych którzy żerują na cudzej niedoli. Autor pisze też o domach publicznych, spelunkach, ciasnych mieszkaniach i starych brzydkich artykuł aby odblokować treśćMiejscem akcji w “Zbrodni i karze” Dostojewskiego jest Petersburg odpowiadający czasom współczesnym autorowi. Dostojewski wiernie opisuje topografię Petersburga. Podczas wędrówek Raskolnikowa po mieście możemy czasami dostrzec jego piękno, np. panoramę z mostu Mikołajewskiego. Miasto jest jednym z bohaterów powieści. Przedstawione jest oczami osób biednych, poznajemy zaułki nędzarzy, ludzi bez pracy, których głównym zajęciem jest pijaństwo oraz dzielnice zamieszkane przez prostytutki i tych którzy żerują na cudzej niedoli. Autor pisze też o domach publicznych, spelunkach, ciasnych mieszkaniach i starych brzydkich budynkach. W tym mieście trudno znaleźć jakiegoś porządnego obywatela. Klimat miasta ma znaczący wpływ dla mieszkańców i również głównego bohatera, Raskolnikowa. Na początku Rodion nie bardzo zwraca na niedole mieszkańców, ponieważ uważa, że oni z własnej woli wybrali sobie taki los. Później jednak odkrywa, iż nie tak łatwo jest zdobyć wystarczająco pieniędzy by wydostać się z biedy, ponieważ Raskolnikow sam cierpiał z powodu swej nędzy i tego, że matka i siostra poświęcają się dla niego. Wkrótce w jego umyśle zrodziła się myśl zamordowania lichwiarki Alony Iwanowny. Początkowo wydawać by się mogło, iż skłoniła go do tego nędza i chęć odrzucenia ofiary Duni. Ważnym powodem było również to, że Rodion uznawał lichwiarkę za osobę szkodliwą dla społeczeństwa, pasożyta. Chciał się jej pozbyć dla większego dobra i utwierdziła go w tym przekonaniu rozmowa studenta z oficerem, którą usłyszał w szynku. Po zabójstwie Raskolnikow w żaden sposób nie poprawia swojej sytuacji życiowej, a co więcej staje się obłąkany. Dochodzi do tego, że młodzieniec przyznaje się do winy i ponosi karę za swoje czyny. Tutaj widać, że także główny bohater utożsamia się z innymi mieszkańcami Petersburga, gdyż z dobrego człowieka stał się skażonym złem i biedą. Ludzie, którzy przybyli z innych miast do Petersburga mają podobne zdanie co do jego negatywnego wpływu, czują się tam źle. Cierpią na brak powietrza, z przerażeniem dostrzegają, że mieszkańcy maja dziwny, niezdrowy kolor skóry. Najtrafniej specyficzny nastrój miasta precyzuje Swidrygajłow:" Jest to miasto półwariatów." ta wypowiedź wskazuje na to, z mieszkańcy odbierają te same bodźce psychiczne, zachowują się i wyglądają podobnie. Swidrygajłow dostrzega ponadto zgubny wpływ Petersburga na stan psychiki Raskolnikowa. Petersburg był zawsze iastem szcególnym w Rosji. Jest to wyraźnie w utwozre zazanzcone poprzez nadanie temu miejscu znaczenia w losach bohaterów, nie tylko Raskolnikowa, ale i podrzędnego urzędnika Marmieładowa i jego nieszczęsliwej rodziny, których miasto zniszczyło. Również w postawie Łuzyna , przybysza z prowincji, który za wszelką cenę chce zadomowić się tutaj. Widać zgubny wpłym modnych europejsckich pogladów ekonomicznych i filozoficznych, które ten bezkrytycznie przyjmuje, stając się złym i nieuczciwym człowiekiem.
TGswI.miejsce akcji zbrodni i kary
